Modelarstwo redukcyjne

Nazywam się Dariusz Nikiel i zajmuję się kolejowym modelarstwem kartonowym. Moja przygoda z parowozami rozpoczęła się w 2008. Wtedy odważyłem się zbudować swój pierwszy parowóz Ol-49 i wagon Cid-21 z wydawnictwa Modelik. W następnym roku mój warsztat modelarski opuścił parowóz Od2.

Zbudowany i rozwijany od grudnia 1916 jako poprawiona wersja nieudanego Hansa Brandenburg D.I, nowy myśliwiec wytwórni Phonix stał się najlepszym samolotem lotnictwa Austro-Węgier w czasie I w. św. Pierwsze egzemplarze wersji D.I dotarły na front na początku 1918, a po nich pojawiły się jeszcze ulepszone wersje D.II, D.IIa i D.III. O ich jakości świadczy to, że ostatnie samoloty tego typu służyły jeszcze w 1926 w surowych warunkach klimatycznych w lotnictwie wojskowym Szwecji.

Macchi M.5 od dawna przyciągał moją uwagę. Piękna sylwetka będąca połączeniem koncepcji Pfeilfliegera wytwórni Lohner i nieuportowskiego półtorapłata oraz sława jedynego w historii myśliwca-latającej łodzi, który osiągami co najmniej dorównywał swoim lądowym odpowiednikom spowodowała, że nie mogłem przejść obok niego obojętnie.

Wielokrotnie będąc, czy to zawodnikiem, czy pełniąc funkcję sędziowską na zawodach modeli redukcyjnych lub redukcyjno pływających, spotkałem się z nazwijmy to błędami formalnymi w budowie modeli. Nie mówię, że sam takich błędów nie popełniłem, ale człowiek się uczy i powinien z tego wyciągać odpowiednie wnioski. Błędy te nie zawsze są wynikiem złej pracy modelarzy. Bardzo często są efektem jakości dokumentacji, którą dysponujemy. Dotyczy to zarówno modelarzy budujących modele od podstaw jak i tych składających je z zestawów.

Historia Stefanii Wojtulanis opowiedziana na stronach tej książki osadzona jest w ramy tła historycznego, stanowiącego podkład dla ciekawych losów pilotki. Historia przedwojennego lotnictwa polskiego jest niby ogólnie znana, ale zebrana w pigułce pozwala odświeżyć wiedzę, a i jakiś nowy element łatwo będzie znaleźć.

W budowanym przeze mnie modelu Mi-6 muszę wykonać dwa silniki turbinowe D-25V. Napędzały one oryginał mocą 4048 kW (5500 KM) każdy, wprawiając w ruch potężny, 35-metrowej średnicy wirnik.

Historia tej dioramy, jak zresztą wielu innych moich prac, zaczęła się od dobrych ludzi, którzy podsunęli mi gotowy pomysł. Otóż zdarzyło się, że koleżanka usłyszała gdzieś piosenkę zespołu Sabaton: Forty to One, opowiadającą o bohaterskiej obronie Wizny we wrześniu 1939. Przez trzy dni 720 żołnierzy pod dowództwem kpt. Władysława Raginisa skutecznie broniło przeprawy na Narwi, mając przeciw sobie ponad 42 tysiące Niemców z kilkuset czołgami, działami i samolotami. Po tej nierównej walce do niewoli dostało się raptem kilkudziesięciu obrońców, reszta zginęła w boju, łącznie z kpt. Raginisem, który, chcąc do końca pozostać wierny żołnierskiej przysiędze, wolał popełnić samobójstwo, niż poddać się wrogowi...

Po trzech latach od mojego debiutu w dziedzinie modelarstwa lotniczego związanego z 1 wojną światową wróciłem do źródeł. Wtedy wykonałem model Curtissa H.16, a teraz zabrałem się za jego pierwowzór - Felixstowe F.2A. Podobnie jak wtedy, jest to prezent pod choinkę od mojej Żony. Tym razem został on połączony z zamówionym malowaniem - ma to być najbardziej oryginalna z oryginalnie pomalowanych łodzi latających Felixstowe - egzemplarz 4512 z białymi esami-floresami na czerwonym kadłubie!